เลยถือโอกาสไปลิ้มห่านพะโล้
ที่ผ่านไปผ่านมาหลายครั้งแล้วสักที
ร้านนี้เคยอ่านเจอแม่ช้อยเขาเขียนถึง
ประมาณว่าห่านพะโล้ร้านนี้ขายมาแล้วสามชั่วอายุคน
ถึงตอนนี้ว่ากันว่าเป็นรุ่นที่สี่
นับเป็นเวลาก็น่าจะเป็นร้อยๆปี
ตามเกร็ดเรื่องเล่าของร้านนี้ก็คือ
น้ำพะโล้ครับ
เห็นเขาว่าเตี่ยสั่งไว้ว่า
น้ำพะโล้ในหม้อเนี่ยห้ามทิ้งเด็ดขาด
ให้เหลือเป็นหัวเชื้อไว้เรื่อยไป
เลยทำให้อยากลิ้มลองรสชาติที่ว่านี้เป็นอย่างยิ่ง
ว่าไอ้น้ำพะโล้ร้อยปีนี่มันจะเข้มข้นหวานหอมขนาดไหน
พอได้ไปลิ้มลองจริง
ก็ไม่เป็นอย่างที่คิด
เพราะว่าไม่หอมหวลอย่างจินตนาการ
(ผมคงคิดเวอร์ไปแหละ)
คิดว่าน่าจะออกกลิ่นหอมแบบโค้วเจ็งเฮง
แต่ไม่ใช่!
รสชาติออกเค็มๆเนียนๆ
เนื้อห่านนุ่มพอได้
ผมชอบที่เคยทานแถวที่ทำงานมากกว่า
คือห่านเล่าตั้งฯ ที่เยาวราช กับอุไรห่านพะโล้แถวทรงวาด
โดยเฉพาะอุไรนี่หอมมาก
มาร้านนี้กัีบชอบใจต้มน้ำแกงมะระของเขาแทน
ใส่กระดูกอ่อนตุ๋นจนนุ่มอร่อย
ไม่ขม น้ำซุปหวาน ซดคล่องคอ
มีโอกาสก็ลองทานดูนะครับ
ว่าน้ำพะโล้ร้อยปีรสชาติเป็นยังไง ^^
เมนูครับ
บทความ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น